’t Doeëd knienke

Edereîn haaj vreuger ‘nen hoeëf. D’r wore nog neet van di-j ‘tuincentra’ di-j uch maandje um van alles te koupe. Eder jaor mótte de kluuëre vanne blome ângers zeen. Ouch de struûk zeen um de zoeëvöl tiêd uut de moeëde. Ge mótj buim en struûk uut e wermer lând poeëte. Good, ze vreêze allemaol kepot. Mer gae zeetj wul beej d’n tiêd geblieëve. Vae zoge inne huuëf al spoeërbielze, pâlmetekskes, huîp stein, steul, bânke, pöt mét blome en zelfs daakpanne mét wuuërd d’rop.

Vreuger haaje de minse dao allemaol gein zörg oeëver. De greuntjes en aerpel stoonge bekans tot aanne kuuëkeduuër. Achter in d’n hoeëf waas lichtelijk nog wul e plaetske vör ’n hinnekoeëj en ’n kienskoeëj. Niks flawwe kûl van ‘t ‘tuincentrum’. Mer wul lekker vörse greuntjes en eikes. En mét Körsemes ‘ne flînke kniên inne pan.

Fien haaj ’n knienskoeëj woeë de knien nog los in roondlepe. ’t Haaj ouch gezeen det dae straotjoekel van beej eur naeve dék stong te grave mét zien vuuërpuuëj aanne draod vanne knienskoeëj.

Op ‘nen daâg waasj d’n hoond gelöktj. Det zwert môrmel bracht e kepot knienke mej nao hoês. Naober Pierre waas zoeë kwaod dette zelfs stâmpdje nao ziene Blekkie. Waat mósse d’rmej aan? Fien haaj al dékker gezagdj dette zienen hoond ewég mós haoje van zien knien. Pierre woeëj gein ruzing inne buurt. Wi-jtj saoves doonker waas, pakdje hae ’t knienke, hae sloeëp nao d’n hoeëf van Fien en goeszje ’t doeëd bieësje oeëver d’n draod.

Sângerdaags smêrges huuërdje hae Fien haard kake. Hae verschrók zich kepot. “Fien, waat és d’r?”

Fien waas hieël van ziene sus, ’t hakkeldje oeëver zien wuuërd en ri-jjerdje van top tot tieën mét in z’n hang e kepot knienke. “Kiektj noow, Pierre, géstere loogtj kepot inne koeëj. Ich heb ‘m begrave achter dae boum en mójje noow kieke…..hae loog vanmêrge heej achter d’n draod inne knienskoeëj. Wi-j kân det noow ?” “E stêrk stök”, zag Pierre “heej kloptj wat neet…….!!”

 

Ton Bijsterveld-Claessens, Waalre

 

< Gaotj trök nao oeëverzicht